Muis in huis

Dat was toch wat van de week.
Al een hele tijd logeren de katten van onze dochter hier. En vooral de zwarte, Mutsie, vind het geweldig buiten in de tuin.
Wij iets minder, want als zij in de tuin is, is de keukendeur open.
We doen het gordijn dan wel dicht, maar het blijft koud. Vooral als de wind erop staat.
Nu willen we graag dat ze in de tuin blijft, en meestal is dat ook niet zo'n probleem.
Maar ja, zo af en toe is de wereld voorbij de schuttingen toch wel heel erg spannend. Dus dat moet je dan toch echt even bekijken.
Als ze dan "ontsnapt" is, moet ze binnenkomen en mag ze een poos niet naar buiten.
Van de week was ik haar dus "kwijt". Roepen en zoeken had geen effect.
Ineens zag mijn man haar binnen achter de bank. Daar zit ze eigenlijk nooit.
Oef, dat beloofde niet veel goed.
Dus alles eens bekeken achter de bank, maar niets te zien.
Maar Mutsie bleef op jacht. Loeren, plat op de buik en zo. Wij maar zoeken. Niets te vinden.
Toen dochterlief thuis kwam vertelden wij het verhaal. Zij ook kijken, niets.
Nou het zal wel. Er werd gegeten en Mutsie bleef maar naar bepaalde plekken loeren.
Dus nog maar eens kijken. Looplamp erbij. En ja, daar werd door dochterlief een neusje gezien. Een muis. Een levende muis. Een levend veldmuisje. Verscholen in een hoekje van de kamer, achter de verwarmingsbuis en onder het vinyl. Dat komt daar een beetje omhoog.
Oké, alles van de plek. Maatbeker erbij. Had zo gauw niets anders. Stuk karton. Ja zelfs een vork. Niet om het muisje te spietsen, nee om het vinyl op te tillen.
Het was een slimme muis hoor, ging meteen de maatbeker in.
Karton erop zodat hij/zij niet kon ontsnappen en vervolgens de tuin weer in.
Ja, Mutsie vang wel muizen, maar maakt ze niet dood. Maar het is toch wel zo leuk speelgoed.  Arme muis en arme Muts. Het is een echte muts hoor, maar wel lief.